فرض کنید که مبارزات ما به سرانجام رسیده و پیروز شده ایم. با قاتلین، شکنجه گران، آمرین و مسوولین این فجایع چه برخوردی میکنیم؟ آیا همچون اول انقلاب دوباره جوخه های اعدام و چوبه های دار هرروز در میادین برپا می شوند و عده ای نیز خودسرانه به مجازات آنها میپردازند؟
پست قبلی من با عنوان معرفی 6 زن مامور نیروی انتظامی توسط سایت تازه تاسیسی به نام شکار بسیجی مورد توجه قرار گرفت و به عنوان همکار این سایت در صفحه اول آن معرفی شدم. در این سایت افراد بسیجی در شهرهای مختلف معرفی می شوند. باید با دقت و هوشیاری این مطلب را پیگیری کنیم و روی آن بحث شود. دور باطل اعدام و خشونت نباید تکرار شود. البته این به معنی عفو همه متهمین نیست. قاتلی که داغ فرزندی را بر دل مادری گذاشته یا اوباشی که سعی در سرکوب مردم داشته اند باید مجازات شوند اما بایستی همه مسائل با توجه به قانون حل شوند. هرگونه قانون گریزی و اقدام احساسی می تواند منجر به عواقب جبران ناپذیری شود. یادمان باشد که یکی از دلایل مبارزه ما قانون گرایی و دیگری رعایت حقوق بشر است هرچند طرف مقابل ما بویی از انسانیت نبرده باشد. خردگرایی و اقدامات عاقلانه نتها راه نجات ایران است. با روشن کردن راه آینده نگذاریم که حوادث ما را به پیش ببرند و 30 سال بعد نسل دیگری به خونخواهی برخیزند و ما را متهم به بیقانونی کنند. به امیدایرانی آزاد و سرافراز
EDAM ba Demokrasi Vaghei Moghayerat dareh, Iran e Azad bedone Ghanone EDAM Irani Azad ast.
دیدگاه توسط Mojgan — مارس 25, 2011 @ 9:50 ب.ظ. |